HATAY’da akademisyen Dr. Zeynep Gönülay Çalımlı (35), deprem sırasında evinde küçük oğluyla yaşam üçgeni oluşturdu ve üzerlerine düşen eşyalar nedeniyle yara almadan kurtuldu. Çalımlı, “Hayatımın en zor gecesiydi. Depremde arkadaşlarımızı, genç, pırıl pırıl öğrencilerimizi kaybettik. Hala rüyalarıma giriyorlar. Sanki her an bana mesaj atacaklarmış gibi geliyor.”
Üyesi Dr., bir yıldır deprem anını unutamadığını söyledi. Zeynep Gönülay Çalımlı, “5 Şubat’ı 6 Şubat’a bağlayan gece hiçbir şey bilmeden uykuya daldık. Çok yorucu bir gündü ve sabah testlerimiz vardı. O gece yağmur hiç durmadı. Küçük oğlumun yanında kalıyordum. . Eşim de büyük oğluma bakmaya gitti. İlk başta hafif bir sarsıntıyla uyandık. Bu tür sarsıntılar daha önce de olmuştu ve bu şekilde geçer sanıyordum. 10-15 saniye hareket edemedim. O andaki şoka.Sarsıntı devam ederken daha önceden planladığımız halde oğlumu da yanıma alıp yatağın kenarına bir hayat üçgeni kurdum.Bu sırada büyük gardırop üzerimize düştü.Çok şükür , hiçbir şey olmadı çünkü yatağın köşesine oturduk. Deprem durmadı, bildiğim bütün duaları ettim. Duvarlar patlamaya başladı, üstümüze toz yağdı. Işıklar kapandı, zifiri karanlıktı. O anların hâlâ şokundayım. Hayatımın en zor gecesiydi. “Gözlerimi kapattım ve çocuğuma sımsıkı sarıldım. Daha sonra sarsıntı durduğunda hızla odadan çıktık. Pijamalarımızı giydik, ayağımızda çorap bile yoktu. Hiçbir şey almadan evden çıktık” dedi.
‘YARIŞIN UZAYINI SONRA ÖĞRENDİK’
Yıkımın boyutunu gün ağarırken anladıklarını belirten Çalımlı, “Hemen akrabalarımızı, arkadaşlarımızı aradık. Tabii yıkımın bu kadar büyük olduğunu bilmiyorduk ama sonradan öğrendik. Araçta kaldık. Bir süre ne yapacağımızı bilemedik. Yakınlarda kız yurdu vardı. Yurttaki öğrenciler yorganlara sarınmış ağlıyorlardı. Herkes bağırıyordu.” Bağırıyordu ve yardım istiyordu ama imkanın olmadığı için yardım edemedin. Beni en çok yaralayan da buydu. Gün ağardığında ne kadar yıkım olduğunu anladım. Bilim kurgu filmi gibiydi. Sokaklarda dolaşmaya başladık, evlerin zemini yoktu, sadece çatıları görünüyordu. Hepimiz şoktaydık. “Ailem Mersin’de olduğu için onların yanına sığındık” dedi.
Depremin etkisinden hala kurtulamadıklarını belirten Çalımlı, “Bir ay sonra evimize bakmak için Hatay’a döndük. Muhteşem bir manzarayla karşılaştık. Her şey yıkılmıştı. Evlerde yaşayan kimse yoktu. . Arkadaşlarımızı, genç, zeki öğrencilerimizi depremde kaybettik. Hala rüyalarıma giriyorlar. Hala anlayamıyorum.” “Sanki her an mesaj gönderecekler” dedi.
